Hoihoi lieve allemaal!

Hoe is het met jullie? Kim en ik zijn hier inmiddels al weer twee weken en we hebben weer allerlei leuke dingen meegemaakt.

Zo hebben we deze week voor het eerst lesgegeven. Maandag hadden we kindergarten 1. Dit zijn de jongste kindjes van een jaar of 3 a 4. In deze klas zaten er bijna 50 en Kim en ik hadden per ongeluk iets voorbereid wat toch te moeilijk bleek dus het was nogal een chaos. Het ging niet erg goed maar het was wel leuk. De dagen duren van 9 uur tot half 2 en voorlopig geven we alleen op maandag, dinsdag en woensdag les. Dus vrij chill. Toch hebben we het behoorlijk druk, want we worden verwacht iedere keer een hele les in te vullen. Dit moeten we ook doen met eigen materialen, dus die hebben we allemaal moeten kopen. Maandag ging dus niet zo goed, maar dinsdag wel en woensdag ging het helemaal geweldig. Dit zijn twee kindergarten2 klassen( 5+ jaar) van 25 a 30 kinderen. Ook wel iets beter te doen dus. We deden eerst een soort maths en daarna lieten we ze dieren natekenen. Erg leuk. Het enige dat wel gek is dat er( terwijl ze even oud en ver horen te zijn) tussen de leerlingen van klas A en B een behoorlijk verschil in niveau zit. Natuurlijk is het ook zo dat het ene kind zijn naam al kan schrijven en cijfers met hoeveelheden kan verbinden terwijl een ander nog bij het krasniveau is. We konden behoorlijk goed orde houden. Maandag kwam er op het schooltje wel een man langs om te testen of de nieuwe manier van lesgeven werkt. Ze zijn namelijk sinds 2 jaar begonnen de kinderen in voornamelijk twi te onderwijzen. Dat betekent natuurlijk wel dat onze rol in de lessen hiermee enorm wordt ingeperkt en het engels nog slechter wordt, maar toch denk ik dat het een slim plan is. Ik denk namelijk dat het niveau van lesgeven wel eens heeeel erg omhoog zou kunnen gaan van het onderwijs in hun eigen taal. Want het engels valt hier niet mee hoor!! Dan zie je zo'n juffrouw die de kinderen dit soort dingen leert, DE JUF hè: i'm oping the window. This is heavy than that. I have stand up. Ze verstaan heel weinig van wat wij zeggen, maar het is ook echt heeeel moeilijk om hen te verstaan. Alle woorden die normaal gesproken op -r eindigen(denk aan labour, peter, later) klinken als uitgang aa( leba, petaa, lataaa) enz. Als kim en ik na drie keer vragen of ze het willen herhalen het nog niet verstaan hebben zeggen we vaak maar yeahyeah, maar dat heeft al een paar ongemakkelijke situatietjes opgeleverd:P

Ondanks het plan in twi les te geven werd de afgelopen twee dagen toch echt erg veel in engels onderwezen en de kindjes verstaan ook best veel. De juf ging woensdag namelijk gewoon weg en liet de hele klas aan ons over en we konden best goed orde houden. Heel gek, je kunt ze allerlei bevelen geven en die volgen ze gemakkelijk op( ga naar de tafel en pak een blaadje! Gooi dat in de prullenbak buiten!) maar als je dan aan een oudere(8-9-10-11-12 zelfs) vraagt: How old are you? Dan krijg je vaak als antwoord: I'm fine!

Verder is het hier echt heel leuk! Iedereen nodigt ons uit en wil aandacht van ons. Een vrouw nodigde ons uit om fufu bij haar te komen eten, het typisch Ghanese eten, en mee te gaan naar de repetities van het kerkkoor. Bij het kerkkoor kwamen we meteen ook weer andere bekenden tegen(extreme ons-kent-ons-cultuur in metropool Bekwai) en ze hebben ons inmiddels gewoon ingelijfd. Toen we zondag naar de mis gingen, zijn we eerst bescheiden achterin gaan zitten met een gepensioneerd Nederlands echtpaar, waar we al wel van hadden gehoord, maar die we, tot dan toe, nog niet hadden ontmoet, maar toen werden we vrijwel meteen opgehaald, want we moesten en zouden bij het kerkkoor zitten en de dansjes( die op een, voor mij, onbegrijpelijk ritme zitten) meedoen. We werden nog wel even gezegend met een rood-blauw ding waarvan ik niet zeker weet of het in de winkel verkocht werd als enorme wc-borstel of zo'n stoffer. Ik vond al dat er veel water op mijn shirt zat, maar Kim draaide zich met een totaal verzopen gezicht en druipend haar en t-shirt naar mij om. Ze was gewoon kletsnat! Gaat in Nederland toch iets subtieler.

Na de mis, waar we nog als nieuwkomers naar voren werden gehaald om te vertellen over onze ‘'missie'' hier, zouden we bij Serwaa dus die fufu gaan eten. Alleen was een oud-koorlid overleden en daarom gingen we eerst ff met zijn allen de familie begroeten. Dat was errug interessant. Het zou maar 20 minuten duren, maar Ghanezen lopen zooo langzaam dat we over de 200 meter daarheen al een half uur deden. Eenmaal daar aangekomen was het ook helemaal niet stil ofzo. Enorm gelach enz. We moesten de familieleden een voor een handje geven die daarvoor mooi op een rijtje op plastic stoeltjes zaten, Een paar huilende vrouwen in het zwart die echt uit volle borst aan het krijsen en kwelen waren.

Toen daarna: Heel rot: FUFU. Dat is dus een soort deegbal van cassave en onrijpe bakbanaan met een soort soep( in dit geval een lightsoep) bestaande uit water, tomatenpuree, uien, zout en vlees. En wat voor vlees! Stukken geit en koe met bot en huid en enkele ingewanden in dat water gaar gekookt. Extreem vies. Toen Kim en ik dat Zagen zonk ons de moed in de schoenen. Toen gingen we zitten wachten terwijl de cassave en bakbaan en soep kookte en in het hele huisje kwam een soort geitenpoep geur te hangen. Toen alles gaar was, moest de fufu nog gestampt worden.( duurt trouwens echt ontzettend lang, maar goed, afrikanen hebben veel tijd) met zo'n enorm stamp ding op een ritme waarbij iemand anders het steeds blijft kneden. Vet eng! We hebben ons al vaak afgevraagd wat er gebeurt als dat ding je hand verplettert. Toen dat een soort klodder was geworden ging alles bij elkaar in de pan. Ik had nog hoop dat alleen het vlees naar vlees zou smaken maar de verpletterende pensgeur die uit de pan oprees was niet echt vertrouwenswekkend. En inderdaad ALLES smaakte ernaar!

Ik heb kokhalzend zitten eten en nog stiekem een stukje onverteerbare geitenhuid onder de bank verstopt in de hoop dat haar kind daar op een dag de schuld van krijgt, maar toen we zeiden dat we echt vol zaten zei, nee, de pan moet leeg. Gelukkig kwam Kim op het lumineuze idee om te vragen of we wat mee naar mochten nemen voor 's avonds aangezien we nu toch echt vol zaten. Thuis natuurlijk onmiddellijk weggegooid, maar de rest van de avond kokhalsneigingen gehad elke keer als we alleen maar onze handen roken.

Mensen hier hebben wel echt een heel ander tijdsbesef hoor! Voor zoiets als fufu maken, trekken ze rustig de rest van de middag uit. En dat eten sommigen hier dan iedere dag! Ook iets als naar de kapper gaan word hier beschouwd als een wekelijkse activiteit die je de hele zaterdagmiddag kost! We gingen met Rebecca (werkt op het secretariaat van de kerk) mee en het lijkt mij niet echt aangenaam. Nadat ze de, op het hoofd vastgenaaide, pruik hadden verwijderd, deden de kapsters een soort spul in het haar om het glad te maken. Dit spul begint na tien minuten al zo te branden dat het er z.s.m. moet worden uitgewassen. En daarna moest ze nog met haar hoofd in een gloeiend hete kap waarbij je aan haar gezicht kon zien dat het pijn deed.

Ze hebben ons dus ingelijfd in het kerkkoor waardoor we gisteravond opeens weer bij een repetitie in de kerk, go high! De lord will lead us! zaten te zingen met een verschrikkelijke kopstem, want de mensen die wij kennen zingen allemaal sophraan. We moeten het echt een keer filmen. Ik schaam me trouwens wel dood, want die mensen zijn allemaal supergoed en Kim natuurlijk ook, maar ik heb enorme moeite met dit Afrikaanse ritme en zo getalenteerd in de kopstem ben ik ook niet:P

Vrijdag zijn we voor het eerst alleen naar Kumasi gegaan. Het was heel leuk en we hebben op basis van een, door father Joseph getekend, kaartje alles gewoon gevonden. Leuk de eerste souvenirs gekocht en daarna uitgepufd bij een heerlijk rustig restaurantje waar we voor omgerekend €3.72 per persoon hebben gegeten dus dat was aardig te doen. Dat hadden we wel echt even nodig, want we hadden namelijk uren en uren op de grootste markt van West-Afrika rondgelopen, inclusief de bijbehorende drukte, en op den duur wordt het toch irritant als je ze je de hele tijd vastpakken en niet meer los laten. Maar we hebben ook heel goed geoefend met afdingen en we zijn maar een klein beetje afgezet dus we waren helemaal blij.

Nu ga ik weer stoppen want Kim en ik hebben nog een heleboel voor te bereiden voor de lesjes morgen. Heel erg bedankt voor jullie lieve reacties een heel veel liefs van mij!! Kusjess

Of op zijn ghanees: Bye Bye(uitgesproken als babaaai)