vervolg togotrip

Hoihoi daar ben ik weer!

En ik was nog niet klaar met mijn verhaal.

Vandaag hebben we alweer fijn de hele ochtend besteed aan mijn favoriete bezigheid: de was. En nu mag ik lekker mijn blog schrijven. Topdag vandaag. Toch is het hier wel erg leuk hoor!!

Ons visum verliep dinsdag de 22^e en daar waren wij niet blij mee, want wij dachten er toch echt een voor 3 maanden in plaats van 2 te hebben gekocht. Wat nog iets rotter was, was dat we pas zaterdag hadden gepland de grens over te gaan en we dus vier dagen illegaal in Ghana waren. Gelukkig hadden we een ‘connectie' bij de immigratiedienst dus vol goede moed gingen wij naar de grens tussen Ghana en Togo. Helaas had deze connectie besloten het te laten afweten, waardoor we een uurtje of twee zwaar gefrustreerd op het strand hebben gezeten(de grens is letterlijk: aan het strand). Het werd nog erger toen er een zwervermevrouwtje naast ons kwam zitten, die een leeg rijstzakje aan het uitlikken was, waardoor we ons zo schuldig voelden over ons brood met pindakaas, dat we dat maar aan haar hebben gegeven. Gefrustreerd op het strand zitten bleek niet echt bevorderlijk voor de situatie en dus zijn we op den duur maar gewoon(topactrices dat we zijn) blij het immigratiekantoortje ingelopen en gedaan alsof we van niets wisten. Zwaar geshockeerd dat ons visum was verlopen was, hebben we toen als boete zo'n 20 euro betaald, dus onze stress was enigszins overdreven geweest. Maar goed we waren in Togo!!

Heel erg leuk om iedereen weer terug te zien! Ook heel leuk om de Bice en de kindjes daar weer te zien, die allemaal ‘ Tata Esra' nog herkenden. We hadden eigenlijk gepland om na drie dagen al weer weg te gaan, maar we kregen het simpelweg niet meer voor elkaar om Ghana in te komen. Ze wilden ons niet meer:(:P. Echt alles ging fout: we konden geen visum aan de grens krijgen(later bleek sowieso niet, omdat we niet in Togo woonden. Erg fijn dat de immigratiedienst in Kumasi had gezegd dat we juist dat moesten doen ). De Ghanese ambassade ging vroeg dicht en werkte totaal niet mee. Behoorlijk vergelijkbaar met de Ghanese ambassade in Nederland, werden we begroet door een schreeuwende mevrouw. Terwijl we absoluut het uiterste van onze zelfbeheersing vroegen, hebben we toen, zoals bij Ghanese officials moet, heel lief en slijmerig de papieren tot twee keer toe opnieuw ingevuld terwijl de mevrouw onverminderd snauwerig en geïrriteerd deed, maarr.... Ze heeft ons wel, voor deze ene keer, geholpen. Toen we eindelijk, na een week, echt wilde vertrekken hield de auto er mee op, waardoor we vijf uur, in the middle of nowhere, onder een mangoboom hebben gezeten. Kim en ik begonnen serieus te geloven dat dit een teken van god was dat we in Togo moesten blijven(zeker gezien de omstandigheden in buurland Ivoorkust) en we waren gewoon bang uiteindelijk ook echt de grens over te gaan. Zo ver zijn we dus na 2.5 maanden al afgedaald. Fijn, tegen de tijd dat we terug komen gaan we om 4 uur 's nachts met een microfoon de straat op om mensen te bekeren terwijl ze proberen te slapen. Een alledaags verschijnsel hier.

Ondanks alle pech was het toch heel erg leuk! Kim weet nu tenminste ook waar en met wie ik die drie maanden heb geleefd.

We hadden verwacht de twee daaropvolgende weken full-time les te mogen geven, maar afgelopen maandag kregen we te horen dat woensdag de laatste les zou zijn. De vakantie was namelijk vervroegd. Heel jammer, maar die daagjes waren wel echt een succes! Kim en ik hadden maskertjes gemaakt die ze zelf moesten inkleuren en dat vonden ze echt ontzettend leuk. Maar het lesgeven is nu dus(sniksnik) voorgoed afgelopen. Over iets meer dan drie weekjes zijn we alweer thuis! Het gaat wel echt heeeeel snel.

Heel veel liefs aan jullie allemaal thuis!! En nogmaals bedankt voor jullie lieve reacties!

Togotripje

Hoi hoi lieve mensen thuis!!

mijn oprechte excuses voor het feit dat ik zo lang niet heb geschreven! Kim en ik hebben een erg leuk reisje naar Togo gemaakt, maar belangrijker is dat ik er erg veel moeite mee heb om telkens de discipline voor het schrijven op te brengen als er zoveel andere leuke dingen te doen zijn.

Eerst maar eens Togo! Op de weg naar Accra hebben wein een heel lief klein dorpje, genaamd Akim Abompe, geslapen. Een van de weinige dorpjes in Ghana waar ze nog kralen van bauxiet maken. Heel leuk om deze totaal ouderwetse manier van kunst te zien en ik ben erg blij datik me daar niet full-time mee bezighoef tehouden, aangezien ik daar echt het geduld niet voor heb.Ons guesthouse was een hele ervaring op zich.Via een zandpaadje het bos in kwamen we bij een enigszins vervallentuinmet wat gebouwen en een heel oud opa'tje. Heelidyllisch, maaralles hieraan(inclusiefhet opa'tje) straalde vergane glorie uit.In vroegere tijden hadden we daar ook nog een maaltijd kunnen krijgen, maar sinds het bijbehorende oma'tje dood is zat dat er niet meer in. Wel kregen we heel leuk een rondleiding door het dorp en watzelf geteeld fruit. Ook hebben we hier nog palmwijngeproefd, die je direct uit de boom kunt drinken.Eigenlijk hadden we graag wat voor thuis willen kopen,maar helaas wordt die wijn binnen een paaruur al zo sterk dat jevan een paar slokken meteen stomdronken wordt.

In Accra hebben we, net zoalsonze eerste nacht in Ghana, bij de broedertjes geslapen.Toen we weer vertrokken ben ik welmijn telefoon verloren, maar ik heb het gewoon voor elkaar gerkegen omhet dingbij de enige taxichauffeur in heel Accrain de auto te laten liggen die hem gewoon terug heeft gebracht naar de broeders.Heel erg fijn:p

Nu is mijn tijd op dus ik ga maar weer stoppen. Ik beloofjullie heel snel weer iets te schrijven want ik bennog lang niet klaar metmijn verhaal. heel veel ;liefs doeidoei

Bruni byebye

hellooo lieve mensen! Lang geleden, maar nu helemaal up to date een nieuwe blog!
Trouwens nog erg bedankt voor jullie lieve reacties!

Na bijna twee weken uberhaupt geen water hebben we nu een beetje water. Dat wil zeggen: 's avonds wel gewoon(wel klein straaltje maar goed) maar 's ochtends wassen wij ons met een emmer. Ik moet zeggen dat ik hier niet meer om durf te zeuren nu we ontdekt hebben dat driekwart van de mensen in Bekwai zich altijd zo wast. Plassen doen ze in een hokje op de betonnen vloer met een gaatje aan de achterkant in de muur. Over hoe ze dan denken te poepen wil ik liever niet nadenken.

Het lesgeven gaat steeds beter, al blijft Kindergarten 1 toch moeilijk. We zijn wel helemaal verliefd op de andere twee klasjes die, wanneer we bijvoorbeeld weggaan, massaal: essela, Giim byebye, roepen. Deze week zijn we vrij omdat de leraren van de regeringsscholen staken aangezien ze hun loon te laag vinden. Er is trouwens wel een kansje dat de lessen eind van de week weer beginnen.

Gelukkig hebben we genoeg andere leuke dingen te doen! Donderdag zijn we met Lizy, meisje van het missiehuis, naar haar moeder in Obuasi geweest. Zij is kleermaakster en dus gaat zij nu iets voor ons maken. We hebben een erg mooie stof uitgekozen, moest volgens die moeder perse van dat materiaal zijn, verteld hoe we het jurkje graag willen hebben en onze maten opgenomen. Helaas kwam zij zondag hier met de mededeling dat we voor dit model jurkje de verkeerde stof hadden(moest van haar) en heeft zij besloten dat het een traditoioneel lang gedoe wordt. Wij zijn erg bang voor het resultaat, maar we zullen er toch minstens een keer mee naar de kerk moeten.

Kim is trouwens peetmoeder geworden. We waren bij de familie van Father Joseph waar ook andere Nederlanders waren. We mochten de doop van twee babies bijwonen en een van de nl'ers werd peetvader. Het andere kind had nog geen peetouders, dus vroegen ze of een van ons dan misschien peetmoeder zou willen zijn. Aangezien we noch van het kind, noch van de moeder de naam weten heb ik Kim de eer gegund, die vervolgens met een plechtig hoofd ging zitten beloven dat ze voor altijd trouw aan god zou blijven en in de bijbel zou geloven. Was bijzonder vermakelijk!

6 maart was het ''Idependance day''. Na een slaapverwekkende mis van drie uur in het twi zijn we naar het park gegaan om het marcheren te bekijken. Allerlei instanties en vooral ook scholen hadden een soort legers gevormd waarmee ze strak op de maat over het veld marcheerden. Heel leuk al had ik wel zo mijn twijfels toen ik de basisschoolkinders zag oefenen hoe ze, m.b.v. leraar plus mepstokje, in een leger heen en weer marcheerden.

Gisteren zijn we met Brother John en een Nederlands meisje, Julie, naar Kumasi geweest, waar het absolute hoogtepunt de cultural dancegroup was. Heel erg leuk, maar ook heel erg maf! Ze konden het wel echt ongelooflijk goed.

Waarschijnlijk gaan we deze week nog ene paar dagen in een weeshuis in de buurt werken, omdat ze daar heel erg om mensen verlegen zitten. Wel leuk want dat is denk ik toch een heel andere ervaring en dan zijn we eindelijk nog eens nuttig.

Volgende week schrijf ik weer verder!
heel veel liefs aan jullie allemaal! kusjes

kortkort verhaaaltje

hoi lieve mensen

hier een heel kort verhaaltje want maar weinig tijd en zin, maar toch.

donderdag met BR. John meegeweest en daarbij een school, een weeshuis, kumasi's cultural centre en een gepensioneerd nederlands koppel bezocht. Allemaal erg leuk!

De volgende dag hebben we de goudmijnen in Obuasi bezocht. Duurde allemaal ontzettend lang, eerste stuk was heel saai, gidsen waren stom, maar..... We mochten uiteindelijk naar beneden en dat was VEEET!!! Echt een andere wereld waar dagelijks 5000 mensen hun dag doorbrengen. Heel indrukwekkend.

Verder hebben we fijn al vier dagen geen water! Dat betekent dus dat we niet eens naar de wc kunnen! Hele dorp loopt dus heel idyllisch achter elkaar aan met emmers op het hoofd naar de put om daar het noodzakelijke water te halen. Maar het laat ons wel eens zien hoeveel water wij gewoon verspillen. Als je doortrekt bij de wc kost dat gewoon een HELE emmer water! Kun je weer helemaal naar de put lopen! Vandaag door iedereen ontzettend uitgelachen want natuurlijk wilden wij niet achter blijven, maar zo'n bak water op je hoofd is echt geen pretje! Echt heel moeilijk en natuurlijk moet ik dan weer vallen(Helemaal nat, emmer half leeg) erg fijn:( Maar wel het hele dorp aan het lachen gekregen.

Verder voelde Kim zich gisteren niet zo lekker en toen kwam maar meteen het voltallige kerkkoor(zo'n 40 mensen) bij ons naar binnen gedenderd om haar op te fleuren met wat kerkelijke liederen. Natuurlijk werd er ook voor haar gebeden en we moesten meedansen op zo'n onmogelijk ritme waar we wederom flink om werden uitgelachen.

Verder hier alles nog steeds erg leuk! Al heeft father Joseph gezegd(hij weet niet dat we dat al ooit op hebben) dat hij vind dat we binnenkort maar eens met fufu moeten beginnen.WAAAAAAH

Maar dat gaan we vast overleven. We krijgen namelijk een dagelijkse training om ons te harden. Zo deelden wij vrijdag de tafel met 2 jongens die met smaak de kippenbotjes naar binnen zaten te werken en werd er gisteren voor onze deur uitgebreid een jong geitje geslacht. Eerst gerookt(heerlijke geur:( )toen het vel der afgeschraapt en nadat ze de kop eraf hadden gehakt ben ik maar afgehaakt.

Ongelooflijk dat mensen hier beginnen te watertanden bij een geur waarvan ik accuut kotsneigingen krijg, maar dat zal wel aan mij liggen.

Nou goed heel veel liefs aan jullie allemaal!!

bericht vanuit het zonnige Bekwai

Hoihoi hier maar weer eens een berichtje van mij!
Hoe is het met jullie allemaal?

Kim en ik hebben weer een zeer interessante week beleefd. Het lesgeven ging erg goed! Al moet ik zeggen dat het in KG1 altijd wat moeilijker gaat dan ik de 2 KG2 klassen. In 1 zitten dus bijna 50 van die kleuters waarbij we het grootste deel van onze tijd gespendeerd wordt aan het enigszins orde houden in de klas en ze kunnen nog helemaal niks. We bespraken het stoplicht( met drie kleuren en dan: go, stop en get ready) en dat vonden ze toch moeilijk! Eerst de drie kleuren helemaal uitgelegd we hadden de halve zondag besteed aan een suuper mooi stoplicht(nouja voor ons doen:P. Ik zal wel proberen er ook een plaatje van op de blog te zetten), maar geheel volgens Nederlandse traditie hadden wij het middelste licht oranje gekleurd, dus het enige wat de juf ervan zei was: “you have to make that yellow.” Nou fijn. Leuk dat je het zo waardeert. Is eigenlijk best een lief mens hoor, maar Kim en ik hebben een beetje een hekel aan haar omdat zij ons probeerde in te lijven bij haar groep: de Christian mother association(voor ons is daarbinnen dan een subgroep: Christian Girls) zodat we fijn iedere maandagavond gezamenlijk de Bijbel kunnen ‘delen’. En sorry, maar als je IEDERE dag naar de mis gaat, en IEDERE dag een andere bijbel passage doorneemt, doe je, naar mijn smaak, echt iets te hard je best om bij de ‘fathers’ in de smaak te vallen door ook nog in zo’n groepje aan ‘sharing the bible’ te doen.

Maar goed het lesje ging nog best aardig en de kindjes vonden het leuk dus prima. De andere twee lessen gingen echt heel goed! De KG2 kinderen zijn braaf en kunnen al zoveel meer. Het onderwerp was Visual memories, waarbij we verschillende spelletjes deden. Zo moesten ze bij een aantal voorwerpen zich herinneren welke er miste en bij, door ons getekende, plaatjes hadden we elementen ofwel toegevoegd ofwel laten missen. We sloten af met puzzles van 4 stukjes, die toch wel behoorlijk moeilijk bleken, al zitten er in KG2 B twee hoogbegaafde kinders voor wie we de puzzle in 8 stukjes deden.

Verder zijn we vrijdag naar de voetbalwedstrijd van twee meisjes uit het missiehuis(Lizzy en Helina) wezen kijken die op de Senior High School zitten. Die school ligt buiten het dorp tegen een erg idyllisch palmbomen bos aan. De leerlingen(lizzy is 18 en Helina 21!) moesten in precies dezelfde rijtjes gaan staan als die van de kindergarten en dezelfde gebeden ben opzeggen, terwijl de klassenvoorzitters(ook leerlingen dus) ze stil mopperden en een van hen gaf een preek dat de lessen gewoon door zouden gaan en dat hij niemand buiten de klas wenste te zien. Ik vraag me af hoeveel autoriteit zo iemand bij ons zou hebben. De leraren kwamen niet opdagen en dus hebben Kim en ik in een klas Nederlandse les gegeven en dat was een groot succes. Zo gek dat je tegen hen bijna hetzelfde kan doen als tegen de kleuters. Om de aandacht te krijgen moet je bij beiden hello! Roepen waarop het universele antwoord geldt: Hi!.
We werden nog ingelijfd bij een volleybal team waarmee we helaas verloren en de rest van de dag hebben we in de schaduw met mensen zitten kletsen terwijl we naar de wedstrijden keken.

’s Avonds was er nog entertainment van de school. Eerst waren er allerlei kleine acts waarbij mensen met een reggae of rapliedje meezongen of een geïmproviseerd dansje deden. Wel allemaal echt heel goed! Daarna was het vrij dansen(het begon om 7 uur en zou rond 11-11.30 uur afgelopen zijn) waarbij iedereen, ook de jongens, helemaal los ging. En dat dan in een kale ruimte met TL-licht en nul drank. Was leuke muziek dus wij waren ook lekker aan het dansen, maar toen begonnen de jongens allemaal tegen ons aan te schuren. Stonden wij daar helemaal vast tussen 2 of 3 jongens die elkaar allemaal aan het verdringen waren om er ook bij te kunnen. Heel fijn.:P Het was super heet en dan krijg je allemaal van die vieze plakjongens tegen je aan die een tegengestelde kant op dansen zodat je zelf helemaal niks meer kan. Dat doen ze bij gewone meisjes ook wel, maar twee witten is natuurlijk helemaal interessant. Helaas voor hen waren wij hier niet van gediend en hebben we een groot deel van de avond buiten staan dansen, waar we plek en een fris windje hadden. Nu was er een beetje een rel omdat de lokale gang uit Bekwai was komen ruziemaken en de muziekboxen maar tot tien uur waren gereserveerd, dus om tien uur was het al afgelopen met de pret. Sowieso viel om half 11 (voor de vijftigste keer deze week) de stroom uit en zocht iedereen in totale duisternis zijn bed op. Het bleef wel heel onschuldig hoor!. Het was op het terrein van de kerk en een van de priesters kwam zo nu en dan de orde herstellen.

Heel gek dat in het kerkelijke Bekwai de jongens zo gaan staan schuren, terwijl het al ongepast is als een getrouwd koppel elkaars handen vasthoudt. De meisjes kunnen er trouwens ook wat van, die schuren ook behoorlijk tegen jongens en elkaar aan. Misschien dat juist die strengheid een hele generatie gefrustreerde tieners oplevert die zo gauw ze de kans krijgen er ff helemaal voor gaan om de volgende dag weer braaf de eerste mis bij te wonen. Ik geloof dat er ook een behoorlijk aantal ongewenste zwangerschappen voorkomen hier.

Zaterdag hebben we een enorme schoonmaak gehouden waarbij we het hele huis en de badkamer hebben gepoetst, ons bed hebben verschoond en onze kleren hebben gewassen. Wat een tijdverspilling is dat kleren wassen trouwens!!(zei een verwend Nederlands kind) Maar serieus, voor de was van alleen mij kan ik rustig iedere week een halve dag uit trekken! Moet je voorstellen hoe dat is voor een gezin met 15 kinderen(niet zeer zeldzaam hier). Dat kost je een week! Nu ben ik natuurlijk nog geen zeer bedreven wasvrouw en kan ik het misschien over drie maanden wel in een uurtje. Maar toch: Leve de wasmachine!
Verder heb ik geen enkel probleem om me aan te passen hoor! We doen het allemaal braaf en ik eet alles wat ze me voorschotelen en ik vind het nog erg leuk ook!

Heel erg bedankt voor jullie leuke en lieve reacties allemaal!! Zal proberen weer snel een blog te schrijven, maar daarvoor ben ik geheel afhankelijk van gods beslissingen betreffende de stroomuitval hier, want dat valt echt niet mee!

heel veel liefs aan jullie allemaal!! kusjes

verslag 2e week in Bekwai

Hoihoi lieve allemaal!

Hoe is het met jullie? Kim en ik zijn hier inmiddels al weer twee weken en we hebben weer allerlei leuke dingen meegemaakt.

Zo hebben we deze week voor het eerst lesgegeven. Maandag hadden we kindergarten 1. Dit zijn de jongste kindjes van een jaar of 3 a 4. In deze klas zaten er bijna 50 en Kim en ik hadden per ongeluk iets voorbereid wat toch te moeilijk bleek dus het was nogal een chaos. Het ging niet erg goed maar het was wel leuk. De dagen duren van 9 uur tot half 2 en voorlopig geven we alleen op maandag, dinsdag en woensdag les. Dus vrij chill. Toch hebben we het behoorlijk druk, want we worden verwacht iedere keer een hele les in te vullen. Dit moeten we ook doen met eigen materialen, dus die hebben we allemaal moeten kopen. Maandag ging dus niet zo goed, maar dinsdag wel en woensdag ging het helemaal geweldig. Dit zijn twee kindergarten2 klassen( 5+ jaar) van 25 a 30 kinderen. Ook wel iets beter te doen dus. We deden eerst een soort maths en daarna lieten we ze dieren natekenen. Erg leuk. Het enige dat wel gek is dat er( terwijl ze even oud en ver horen te zijn) tussen de leerlingen van klas A en B een behoorlijk verschil in niveau zit. Natuurlijk is het ook zo dat het ene kind zijn naam al kan schrijven en cijfers met hoeveelheden kan verbinden terwijl een ander nog bij het krasniveau is. We konden behoorlijk goed orde houden. Maandag kwam er op het schooltje wel een man langs om te testen of de nieuwe manier van lesgeven werkt. Ze zijn namelijk sinds 2 jaar begonnen de kinderen in voornamelijk twi te onderwijzen. Dat betekent natuurlijk wel dat onze rol in de lessen hiermee enorm wordt ingeperkt en het engels nog slechter wordt, maar toch denk ik dat het een slim plan is. Ik denk namelijk dat het niveau van lesgeven wel eens heeeel erg omhoog zou kunnen gaan van het onderwijs in hun eigen taal. Want het engels valt hier niet mee hoor!! Dan zie je zo'n juffrouw die de kinderen dit soort dingen leert, DE JUF hè: i'm oping the window. This is heavy than that. I have stand up. Ze verstaan heel weinig van wat wij zeggen, maar het is ook echt heeeel moeilijk om hen te verstaan. Alle woorden die normaal gesproken op -r eindigen(denk aan labour, peter, later) klinken als uitgang aa( leba, petaa, lataaa) enz. Als kim en ik na drie keer vragen of ze het willen herhalen het nog niet verstaan hebben zeggen we vaak maar yeahyeah, maar dat heeft al een paar ongemakkelijke situatietjes opgeleverd:P

Ondanks het plan in twi les te geven werd de afgelopen twee dagen toch echt erg veel in engels onderwezen en de kindjes verstaan ook best veel. De juf ging woensdag namelijk gewoon weg en liet de hele klas aan ons over en we konden best goed orde houden. Heel gek, je kunt ze allerlei bevelen geven en die volgen ze gemakkelijk op( ga naar de tafel en pak een blaadje! Gooi dat in de prullenbak buiten!) maar als je dan aan een oudere(8-9-10-11-12 zelfs) vraagt: How old are you? Dan krijg je vaak als antwoord: I'm fine!

Verder is het hier echt heel leuk! Iedereen nodigt ons uit en wil aandacht van ons. Een vrouw nodigde ons uit om fufu bij haar te komen eten, het typisch Ghanese eten, en mee te gaan naar de repetities van het kerkkoor. Bij het kerkkoor kwamen we meteen ook weer andere bekenden tegen(extreme ons-kent-ons-cultuur in metropool Bekwai) en ze hebben ons inmiddels gewoon ingelijfd. Toen we zondag naar de mis gingen, zijn we eerst bescheiden achterin gaan zitten met een gepensioneerd Nederlands echtpaar, waar we al wel van hadden gehoord, maar die we, tot dan toe, nog niet hadden ontmoet, maar toen werden we vrijwel meteen opgehaald, want we moesten en zouden bij het kerkkoor zitten en de dansjes( die op een, voor mij, onbegrijpelijk ritme zitten) meedoen. We werden nog wel even gezegend met een rood-blauw ding waarvan ik niet zeker weet of het in de winkel verkocht werd als enorme wc-borstel of zo'n stoffer. Ik vond al dat er veel water op mijn shirt zat, maar Kim draaide zich met een totaal verzopen gezicht en druipend haar en t-shirt naar mij om. Ze was gewoon kletsnat! Gaat in Nederland toch iets subtieler.

Na de mis, waar we nog als nieuwkomers naar voren werden gehaald om te vertellen over onze ‘'missie'' hier, zouden we bij Serwaa dus die fufu gaan eten. Alleen was een oud-koorlid overleden en daarom gingen we eerst ff met zijn allen de familie begroeten. Dat was errug interessant. Het zou maar 20 minuten duren, maar Ghanezen lopen zooo langzaam dat we over de 200 meter daarheen al een half uur deden. Eenmaal daar aangekomen was het ook helemaal niet stil ofzo. Enorm gelach enz. We moesten de familieleden een voor een handje geven die daarvoor mooi op een rijtje op plastic stoeltjes zaten, Een paar huilende vrouwen in het zwart die echt uit volle borst aan het krijsen en kwelen waren.

Toen daarna: Heel rot: FUFU. Dat is dus een soort deegbal van cassave en onrijpe bakbanaan met een soort soep( in dit geval een lightsoep) bestaande uit water, tomatenpuree, uien, zout en vlees. En wat voor vlees! Stukken geit en koe met bot en huid en enkele ingewanden in dat water gaar gekookt. Extreem vies. Toen Kim en ik dat Zagen zonk ons de moed in de schoenen. Toen gingen we zitten wachten terwijl de cassave en bakbaan en soep kookte en in het hele huisje kwam een soort geitenpoep geur te hangen. Toen alles gaar was, moest de fufu nog gestampt worden.( duurt trouwens echt ontzettend lang, maar goed, afrikanen hebben veel tijd) met zo'n enorm stamp ding op een ritme waarbij iemand anders het steeds blijft kneden. Vet eng! We hebben ons al vaak afgevraagd wat er gebeurt als dat ding je hand verplettert. Toen dat een soort klodder was geworden ging alles bij elkaar in de pan. Ik had nog hoop dat alleen het vlees naar vlees zou smaken maar de verpletterende pensgeur die uit de pan oprees was niet echt vertrouwenswekkend. En inderdaad ALLES smaakte ernaar!

Ik heb kokhalzend zitten eten en nog stiekem een stukje onverteerbare geitenhuid onder de bank verstopt in de hoop dat haar kind daar op een dag de schuld van krijgt, maar toen we zeiden dat we echt vol zaten zei, nee, de pan moet leeg. Gelukkig kwam Kim op het lumineuze idee om te vragen of we wat mee naar mochten nemen voor 's avonds aangezien we nu toch echt vol zaten. Thuis natuurlijk onmiddellijk weggegooid, maar de rest van de avond kokhalsneigingen gehad elke keer als we alleen maar onze handen roken.

Mensen hier hebben wel echt een heel ander tijdsbesef hoor! Voor zoiets als fufu maken, trekken ze rustig de rest van de middag uit. En dat eten sommigen hier dan iedere dag! Ook iets als naar de kapper gaan word hier beschouwd als een wekelijkse activiteit die je de hele zaterdagmiddag kost! We gingen met Rebecca (werkt op het secretariaat van de kerk) mee en het lijkt mij niet echt aangenaam. Nadat ze de, op het hoofd vastgenaaide, pruik hadden verwijderd, deden de kapsters een soort spul in het haar om het glad te maken. Dit spul begint na tien minuten al zo te branden dat het er z.s.m. moet worden uitgewassen. En daarna moest ze nog met haar hoofd in een gloeiend hete kap waarbij je aan haar gezicht kon zien dat het pijn deed.

Ze hebben ons dus ingelijfd in het kerkkoor waardoor we gisteravond opeens weer bij een repetitie in de kerk, go high! De lord will lead us! zaten te zingen met een verschrikkelijke kopstem, want de mensen die wij kennen zingen allemaal sophraan. We moeten het echt een keer filmen. Ik schaam me trouwens wel dood, want die mensen zijn allemaal supergoed en Kim natuurlijk ook, maar ik heb enorme moeite met dit Afrikaanse ritme en zo getalenteerd in de kopstem ben ik ook niet:P

Vrijdag zijn we voor het eerst alleen naar Kumasi gegaan. Het was heel leuk en we hebben op basis van een, door father Joseph getekend, kaartje alles gewoon gevonden. Leuk de eerste souvenirs gekocht en daarna uitgepufd bij een heerlijk rustig restaurantje waar we voor omgerekend €3.72 per persoon hebben gegeten dus dat was aardig te doen. Dat hadden we wel echt even nodig, want we hadden namelijk uren en uren op de grootste markt van West-Afrika rondgelopen, inclusief de bijbehorende drukte, en op den duur wordt het toch irritant als je ze je de hele tijd vastpakken en niet meer los laten. Maar we hebben ook heel goed geoefend met afdingen en we zijn maar een klein beetje afgezet dus we waren helemaal blij.

Nu ga ik weer stoppen want Kim en ik hebben nog een heleboel voor te bereiden voor de lesjes morgen. Heel erg bedankt voor jullie lieve reacties een heel veel liefs van mij!! Kusjess

Of op zijn ghanees: Bye Bye(uitgesproken als babaaai)

Mayee!

hoihoi

We zijn nu al weer bijna een week in Ghana! Al behoorlijk gewend aan de temperatuur, maar ons tijdsgevoel is nog wel ernstig nederlands want we zitten nu behoorlijk geirriteerd in een internetcafe in Bekwai terwjil we er al drie kwartier over doen om op internet te komen en we hebben maar voor een uur betaald:(. Om een of andere reden is er maar 1 computer die het doet dus Kim zit hier( al drie kwartier) naast me te wachten en die ziet eruit alsof ze zich top vermaakt! We hebbennet al welleuk een vervelende ghanees afgeschud door te zeggen datKim een man was en dat we getrouwd waren. Toen kregen we wel de wijze uitspraakte horen. Girls have to fock men and not othergirls!Kim was diep beledigd dat hij haar mannelijkheid niet wilde erkennen en we hebben hem er fijntjes op gewezen dat het niet echt een'goede' christen betaamd om dit soort taal uit te slaanterwijl je probeerde onze nummers te krijgen!

Deze week hebben we al drie dagen meegelopen met de katholieke(nu trouwens van de overheid) kindergarten en volgende week gaan we zelf( Spannend!!) lesgeven. Maar we hebbener vertrouwenen bovendien ook heel erg zin in! De juffen doenerg enthousiast met de kindjes al hebben kim en ikwel enige moeite met het houtenstickje dat ze gebruiken om zo nu en dan een kindeen mep te verkopen.

We eten meestal in het Missiehuis en onder de bezienende leiding van Father Joseph hebben we tot nu toe vooral nederlandse friet enzo gekregen(Wij willen best Ghanees eten, maar volgens hem zijn we nog niet klaar voor de hier zeer geliefde fufu. Datschijnt trouwens zo zwaar te zijn dat je daarna moet gaan slapen:P)We hebbenvandaagwelYam op en wegaan dadelijk bakbanaan maken. FJis trouwens echt een hele lieve en ook slimme manmet wie we al erg leuke discussies over van alles en nog wat hebben gehad.

We zijn echt een soort freakshow attractie, maar dat is ook wel leuk want iedereen wil dingen met ons doen. Een meisje uit ons huis heeft ons al haar school laten zien en met twee meisjes uit de keuken zijn we naar de markt geweest. We keken wel enigszins verbaasd op toen ze het heel vanzelfsprekend leken te vinden dat we dan ook wel sokken voor hen allebei zouden kopen.Ik moet wel zeggen dat zeiedere dag heel liefvoor ons koken. Ook zijn we uitgenodigd om bij de repetetities van het kerkkoor te gaan kijken.

Morgen gaan we naar Kumasi om wat inkopen te doen voor het schooltje en alvast voor leuke souvenirs. Wezijn druk bezig Twi te leren en ookspreken we al een aardig woordje Ghanees engels, wat erg grappigmaar ook wel onverstaanbaar is:P.

zo lang genoeg??

heel veelliefs

Live vanuit Ghana

hoi lieve mensen

kim en ik zitten nu 2 dagen in GHana en al een hele boel meegemaakt!

De reis is bijzonder soepel verlopen, alleen strandden we op den duur bij een benzinestation zonder juist nummer van degene die ons moest ophalen, maar door een wonderlijke speling van het lot en 3 errug lieve Ghanezen hebben we hem toch gevonden.

Bekwai is een erg lief dorpje waar we iedere dag in het missiehuis eten. Onze persoonlijke gids is een misdienaar en we hebben ook al een leuke mis bijgewoond, dus spiritueel gaat het erg goed!

nu ga ik stoppen want ik heb gewoon even geen zin meer maarr.... hier is wel mijn nieuwe MTNnr.: 00233 0242627480

We worden helemaal volgestouwd met lekker en vooral HEET eten, maar we zullen in ieder geval niet verhongeren.

De eerste ochtend mochten we fijn om 6.15 uur mee naar de mis dus daar stonden we heel vroeg en moe klaar om te gaan. We waren alleen vergeten de tijd te veranderen wat tot gevolg had dat we 'ergens' in Accra midden in de nacht stonden. We vonden al dat het zo donker was, maar daar hadden we verder niet over nagedacht.

nu ga ik echt stoppen

heel veel liefs aan jullie allemaal!!